از امروز میخوام کلیپ های دوستانی که برام میفرستن رو بزارم اگه چیزی که جالب باشه دارید بزارید منم آپ میکنم...

ممنون.

کشتی

تا حالا همه مسابقات کشتی رو دیدن اما این یکی خیلی فرق داره...

این از نوع لری هست...

فال امروز

فال امروز پنج شنبه...

ای انسان بزرگوار..

انسان های بزرگ در باره عقاید  سخن می گویند انسان های متوسط در باره وقایع سخن می گویند انسان های کوچک پشت سر دیگران سخن می گویند انسان های بزرگ درد دیگران را دارند انسان های متوسط درد خودشان را دارند انسان های کوچک بی دردند انسان های بزرگ عظمت دیگران را می بینند انسان های متوسط به دنبال عظمت خود هستند انسان های کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند انسان های بزرگ به دنبال کسب حکمت هستند انسان های متوسط به دنبال کسب دانش هستند انسان های کوچک به دنبال کسب سواد هستند انسان های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند انسان های متوسط پرسش هائی می پرسند که پاسخ دارد انسان های کوچک می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند انسان های بزرگ به دنبال خلق مسئله هستند انسان های متوسط به دنبال حل مسئله هستند انسان های کوچک مسئله ندارند انسان های بزرگ سکوت را برای سخن گفتن برمی گزینند انسان های متوسط گاه سکوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند انسان های کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت سکوت را از خود می گیرند            ....

تسلیت

درگذشت ناصر حجازی سنگربان تیم ملی بر همه ی فوتبال دوستان و ایرانیان و خانواده ی محترم تسلیت میگویم.....

حمید طالب زاده!

چقدر عجیب بود....

سه روزه دارم حمید طالب زاده رو میبینم ولی نمیشناختمش اصلا از نزدیک یه جور دیگس...یه 206 نقره ای شماره پلاک 11 داره...

بالاخره امروز باهم هم صحبت شدیم..

اونم خیلی خوشرو بود....

بغل خونمون یه استودیو هست البته نمیدونم زیرزمینیه یا نه!

فکر نکنم باشه اگه بود که حمید نمیومد اونجا!!!

به هر حال چون دیدم فرصت خوبیه که بیوگرافیشو بنویسم...

برین ادامه مطلب...

شقایق

شقایق 
(یاشار( خیلی ساده اتفاق افتاد. یک روز سرد زمستان یبود. شال و کلاه کرده بودم به سرکار بروم که توی کوچه دیدمش... ساک به دست و با صورت سرخ شده از سرما و مستاصل... کاغذ نشانی را جلو آورد و من با تعجب پرسیدم: 
- پلاک 21 ؟! 
.....

داستان های زیبا..

عشق و ثروت و موفقیت

زنی از خانه بیرون آمد و سه پیرمرد را با چهره های زیبا جلوی در دید.

به آنها گفت: « من شما را نمی شناسم ولی فکر می کنم گرسنه باشید، بفرمائید داخل تا چیزی برای خوردن به شما بدهم.»
آنها پرسیدند:« آیا شوهرتان خانه است؟»
زن گفت: « نه، او به دنبال کاری بیرون از خانه رفته.»
آنها گفتند: « پس ما نمی توانیم وارد شویم منتظر می مانیم.»
عصر وقتی شوهر به خانه برگشت، زن ماجرا را برای او تعریف کرد.
شوهرش به او گفت: « برو به آنها بگو شوهرم آمده، بفرمائید داخل.»
زن بیرون رفت و آنها را به خانه دعوت کرد. آنها گفتند: « ما با هم داخل خانه نمی شویم.»
زن با تعجب پرسید: « چرا!؟» یکی از پیرمردها به دیگری اشاره کرد و گفت:« نام او ثروت است.» و به پیرمرد دیگر اشاره کرد و گفت:« نام او موفقیت است. و نام من عشق است، حالا انتخاب کنید که کدام یک از ما وارد خانه شما شویم.»
زن پیش شوهرش برگشت و ماجرا را تعریف کرد. شوهـر گفت:« چه خوب، ثـروت را دعوت کنیم تا خانه مان پر از ثروت شود! » ولی همسرش مخالفت کرد و گفت:« چرا موفقیت را دعوت نکنیم؟»
فرزند خانه که سخنان آنها را می شنید، پیشنهاد کرد:« بگذارید عشق را دعوت کنیم تا خانه پر از عشق و محبت شود.»
مرد و زن هر دو موافقت کردند. زن بیرون رفت و گفت:« کدام یک از شما عشق است؟ او مهمان ماست.»
عشق بلند شد و ثروت و موفقیت هم بلند شدند و دنبال او راه افتادند. زن با تعجب پرسید:« شما دیگر چرا می آیید؟»
پیرمردها با هم گفتند:« اگر شما ثروت یا موفقیت را دعوت می کردید، بقیه نمی آمدند ولی هرجا که عشق است ثروت و موفقیت هم هست! »
آری... با عشق هر آنچه که می خواهید می توانید به دست آوردید

آخرین کلمات افراد مختلف فبل از مرگ...

خیلی جالبه حتما بخونید...

رمانتیک

روز پنچ شنبه بود.خیلی هیجان زده بودم،آخه اون روز با دوست دخترم قرار داشتم.

ساعت 6:30از خواب بیدار شدم،نمیدونستم چرا ولی اصلا خوابم نمی برد.از جام پا شدم و از بیکاری فکر شستن ماشین به سرم زد.

ساعت نزدیک دو بود. سر میز نهار حاضر شدم  اما  اصلا نمی تونستم غذا بخورم.

پاشدم و رفتم که یه دوش بگیرم آخه بعدش باید سر قرار حاضر می شدم.ساعت مُچیم رو نگاه کردم،ساعت 3:45 دقیقه بود.باعجله رفتم سراغ ماشین، در رو باز کردم و بعد از روشن کردن ماشین سریع به سمت پارک(محل قرار) حرکت کردم بخاطر اینکه دوست نداشتم ستاره منتظر بمونه.ساعت 3:55 به پارک رسیدم.

از ماشین پیاده شدم، با عجله به سمت پارک دویدم.خیلی مضطرب بودم.

بالاخره به همون صندلی ای که همیشه محل قرار من و ستاره بود رسیدم و بر روی آن نشستم.

ساعت دقیقا چهار بود.در همون حال و در سکوت پارک به فکر فرو رفتم.به فکر اولین روز آشناییمون...

به گره خوردن اولین نگاه هامون و شروع عشق...

چه قدر از هم خجالت می کشیدیم.واقعا حس قشنگی بود.در همین فکرا بودم که مردی غریبه من رو صدا زد.

-آقا ببخشید...ساعت دارین...؟

من هم جواب دادم:

-ساعــــــــت...بله...4:20 دقیقست.

بعد از رفتن اون مرد تازه یادم اومد که من ساعت چهار با ستاره قرار داشتم.یکدفعه حس نگرانی تمام وجودم رو فرا گرفت.با خودم گفتم: نکنه یه وقت... نه... چیزی نشده،فقط بیست دقیقه دیر  کرده.

گل های میخکی که در دستم بود در حال پژمرده شدن بود چون صبح اونها رو خریده بودم.ستاره عاشق گل های میخک بود،بخاطر همین وقتی به دیدنش میرفتم واسش گل های میخک میخریدم.

پا شدم و همون دورو بر کمی قدم زدم.حالم خوب نبود.همش پریشون بودم.

به سمت ورودی پارک رفتم و چشم به جاده دوختم.کم کم داشت اشک تو چشام جمع میشد.

دوباره برگشتم به سمت صندلی پارک.ساعت 4:40 دقیقه بود.خیلی عصبانی شده بودم.با خودم گفتم تا پنج دقیقه دیگه اگه اومد که هیچی اما اگه نیومد میرم و دیگه پشت سرم رو هم نگاه نمی کنم.

ساعت 4:50 دقیقه بود.همش دستم روی دکمه ی تماس گوشیم بود.اما گوشیش مثل همیشه خاموش بود.

بالاخره از جام پاشدم و به طرف ماشینم حرکت کردم.ماشین کمی دور تر از در ورودی پارک بود.

داشتم میرفتم که یهو چشمم به گل های میخک که در انتظار ستاره پژمرده شده بودن افتاد و اونهارو دور ریختم.

در حالی که با نا امیدی به طرف خیابون می رفتم، صدایی به گوشم رسید.آره... صدای ستاره بود...باز هم با اون صدای زیباش من رو صدا می زد

خیلی دوست داشتم برگردم و ببینمش ،اما به قدری از دیر اومدنش عصبانی بودم که به خودم این اجازه رو نمی دادم.

ستاره همین طور پشت سرم می اومد و مکرر صدام  میزد: امیر... امیر... صبر کن...کجا میری؟...خواهش میکنم.

اصلا بهش گوش نکردم و همین طور ادامه دادم تا به ماشین رسیدم.ستاره هم به دنبال من به اون طرف خیابون می اومد.از جیبم سویچ ماشین رو برداشتم.

دستم رو به سمت ماشین بردم تا در رو باز کنم که یکدفعه صدای وحشتناک ترمز ماشینی تمام هوش و حواسم رو جذب خودش کرد.یک لحظه احساس کردم قلبم ایستاد،نفسم بند اومده بود.

یک آن متوجه شدم صدای ستاره قطع شده.نمی تونستم برگردم و پشت سرم رو نگاه کنم، می ترسیدم...خیلی می ترسیدم.

بالاخره برگشتم.راننده ی تاکسی رو دیدم که بالا سریه دختر وایستاده و داره توی سر خودش میزنه.نمیتونستم خودم رو متقاعد کنم که اون دختر ستاره ست.

رفتم و جلو و سرش رو به طرف خودم بر گردوندم.....ستاره بود......

تمام صورتش خونی شده بود.همینطور که به زخم هایی که روی صورتش ایجاد شده بود نگاهه میکردم یکدفعه متوجه کادویی که روی زمین افتاده بود شدم.واسم کادو خریده بود.

اشکِ توی چشمام نمیزاشت که صورت زیبا و چشم های بازِ ستاره رو ببینم.با دستام چشماش رو بستم و بهش گفتم منو ببخش.تمام روزهای دوستیمون داشت اون لحظه از جلوی چشمام رد می شد.

در یک لحظه ساعتِ ستاره چشمم رو به خودش جذب کرد.خیلی متعجب شدم آخه ساعت 4:05 دقیقه بود.با عجله به سمت ماشین راننده رفتم وبه ساعت داخل ماشین هم نگاه کردم...ساعتِ ماشین هم 4:05 دقیقه رو نشون می داد.

دیگه واقعا داشتم دیوونه میشدم.ساعت لعنتی...چرا؟....چرا؟

بدو بدو رفتم پیش ستاره و بغلش کردم.هی صداش زدم: ستـــــــاره.....ستـــــــاره...

اما دیگه دیر شده بود و پشیمونیه من بی فایده بود...